ALL LOGO

ALL LOGO

Kamis, 23 Februari 2012

Asal Mula Gunung Batok
Zaman dahulu ada seorang keturunan bangsawan Majapahit yang tinggal di Pananjakan, dekat Gunung Bromo. Bangsawan Majapahit itu mempunyai seorang putri bernama Roro Anteng. Putri cantik itu sudah memilih calon pasangan hidupnya, seorang pemuda berwajah tampan bernama Joko Seger.
Karena kecantikan Roro Anteng itulah, seorang perompak dari Laut Utara datang untuk melamar Roro Anteng. Perompak itu terkenal dengan kebengisan dan kesaktiannya yang luar biasa.
Roro Anteng tidak mau diperistri perompak yang bengis itu. Ia mengajukan syarat minta dibuatkan telaga ditengah-tengah Gunung Bromo. Sebuah permintaan yang mustahil terpenuhi, namun, perompak itu menyanggupi permintaan Roro Anteng.
Perompak itu naik ke puncak Gunung Bromo hanya berbekalkan batok (tempurung kelapa). Ia duduk bersila sambil mengeluarkan kesaktiannya. Saat itu juga ia langsung mengeruk tanah hingga tengah malam telaga itu hampir selesai, tinggal mengisi air saja.
Ketika perompak itu sedang bekerja keras, Roro Anteng mengerahkan semua wanita yang ada di desanya untuk mengumpulkan ilalang serta tumpukan daun kering lalu dibakar hingga menimbulkan nyala api yang besar.
Pada saat yang sama, si perompak sakti itu tersentak kaget melihat fajar telah menyingsing. Ia begitu marah, batok pemberian gurunya dianggap tidak berguna lagi. Ia lemparkan batok itu dari atas bukit, ia tinggalkan telaga yang belum jadi itu. Ia gagal memperistri Roro Anteng.


(Dikutip dari album Cerita Indonesia)


Ditulung malah menthung

Sawijining dina ana kebo lagi asyik mangan suket ing sapinggiring kali, dumadakan ana swara njaluk tulung, tulung!..... tulung!..... tulung!..... swara iku sangsaya banter.
Kebo mandheg anggone mangan banjur nggoleki asale swara. Saka kadohan katon ana uwit kang ambruk. Nalika kebo tumeka cedhak uwit ngerti swara iku swarane baya, katone baya kebrukan uwit gedhe lan ora iso obah. “Tulungana aku, bo !” swarane baya nggrantes njaluk tulung marang kebo.
“Ana ngendi kowe ya ?” Pitakone kebo amargo wite rungkut kebak godhong.
“Aku ana ngisore uwit kang ambruk iki, bo!”
“Ya! Tak cobone amarga uwita gedhe banget.”
Kebo banjur nyudukake sungune ing uwit kang ambruk mau, uwit bisa diangkat terus baya dikon ngalih saka ngisor uwit mau. Ananging ora dinyana marang kebo, baya kang wis uwal saka sangisore kayu malah nyakot sikile kebo. Si kebo banjur mberot nanging baya ora gelem ngeculke gegetan. Kebo kang kaweden banjur takon, “Nyapa kowe malah nyakot sikilku, ya?”, “aku lak wis nulung kowe.”
“Aku luwe, bo! Mula saiki kowe kudu ndak mangsa,”swarane baya.
“Tulung!..... tulung!.....,” ganti kebo kang njaluk tulung. Bebarengan kebo njaluk tulung, Kancil teka saka kadohan krungu swarane kebo njaluk tulung.
“Ana apa Bo, kowe kok dicakot baya ? perkarane apa ?” pitakone kancil.
Kebo nyritakake mula bukane nulung baya, bareng krungu critane kebo, kancil ora percaya yen kebo kuat ngangkat uwit gedhe mau mula baya dibalekake ketindihan uwit. Baya kroso gegere lara ketindihan, “Aduh……. Larane..!
Kancil ngajak kebo ngalih saka panggonan kuwi, karo celathu “Baya kang nduwe ati ala iku ditinggal wae ya ben dirasakke.”


HUJAN

Hujan………..
Kau anugerah dari Tuhan
Ketika kau akan datang
Langitpun muram
Awan berubah menjadi hitam

Tuhan…….
Tetesan demi tetesan kau turunkan,
Hujan membasahi dedaunan
Petir-petir menyambar pepohonan
Bumi seakan berubah menjadi kelam


IBU

Bila kau peluk aku
Jangan lepaskan pada tahun-tahun
Dan juga musim-musim
Aku tak merela

Berikan aku nyanyian burung
Maupun secangkir madu
Kala melepas lelah
Di pangkuanmu

Belailah dengan segenap
Kerinduanmu hati suci murni
Tidurlah aku dalam
Belaian kasih sayangmu
Sepanjang malam-malam
Jaga akua dalam keceriaan

Yang terlambat pada siang hari
Aku tak mampu ditinggal
Aku hendak bersamamu
Hingga akhir zaman


FABEL

MONYET DAN BUAYA

Suatu hari seekor monyet ingin menyeberangi sungai. Dia melihat seekor buaya di sungai sehingga dia meminta kepada buaya untuk membantunya. Buaya mengatakan kepada monyet untuk melompat punggungnya. Kemudian berenang kedalam sungai.
Sekarang buaya sangat lapar ketika itu ditengah sungai memperhentikan monyet dan berkata kepada monyet “Monyet ayahku sedang sakit, dia harus makan hati monyet, kemudian dia akan menyerangnya.
Monyet berfikir lama kemudian dia mengatakan ke buaya untuk berenang ke dasar sungai “Untuk apa ? tanya buaya.”
Karena saya tidak membawa hatiku dengan saya “Kata monyet.” Saya meninggalkannya dibawah pohon dekat pohon kelapa.”
Sehingga buaya berputar sekeliling dan berenang kembali ke tepi sungai. Sesaat kemudian mereka sampai ke tepi sungai. Monyet meloncat ke punggung buaya dan memanjat ke atas pohon.
Dimana hatimu ?” kata buaya.
Kamu bodoh,” monyet berkata pada buaya, sekarang saya bebas dan kamu tidak mempunyai apapun.
Monyet berkata pada buaya untuk tidak menipunya lagi. Akhirnya, buaya berenang dengan keadaan lapar.


CARITA RAKYAT

DUMADINE TENGGER LAN GUNUNG BATHOK
Jaman semana Majapahit kaancam saka maneka warna jurusan. Mula rakyat uga para Dewa padha sumingkir golek panggonan kang aman lan tentrem yaiku menyang dhaerah aran Tengger. Wektu iku gunung Bromo isih aman lan Gunung Bathok durung maujud.
Ing dhaerah iku para Dewa padha masanggrah ing papan kang kaanggap aman. Saliyane para Dewa ana sawijining pandhita sing banget tawakal. Pandhita mau nuju sawijine dina kagungan garwa lan nglairake putra kakung kang bagus rupane. Amarga saking baguse banjur dujenengake Jaka Seger.
Mbarengi wektu iku uga ana bayi wadon kalebu titising widadari. Bayi mau ayu, tur anteng banget malah nalika lair tanpa nangis. Mula marang wong tuwane bayi iku dijenengake Rara Anteng.
Sawise putri mau dhewasa katon saya endah lan sulistiya ing warna. Akeh putra raja lan wong sekti padha kepingin nglamar pinangka dadi garwane. Nanging siji-sijia ora ana  kang ditampa jalaran putri mau wus sesambungan tresna klawan Jaka Seger. Pancen kekarone wus prasetya ing aji.
Kahanan mangkono iku dumadi mataun-taun, nganti ketekan panglamar saka begal kang sekti mandraguna. Rara segara ing Anteng ora wani nampik, dheweke saguh nanging kinanthen panyuwun digawekake segara tengahing gunung. Segara mau kudu rampung sajrone sewengi sadurunge ana jago kluruk. Amarga saking senenge panyuwune Rara Anteng mau tetep disaguhi.
Sawise surup surya begal miwiti dhudhuk lan watu ing tengahe gunung kanthi migunakake bathok. Kanthi kasektene begal kang ngedap-edapi, ora nganti sewengi wus meh rampung. Rara Anteng golek cara kanggo murungake pakaryane begal mau. Rara Anteng njupuk alu diunekake ana lesung kaya dene lumrahe wong nutu pari. Keprungu swara lesung mau sanalika jago padha kluruk.
Kedadean iku ndadekake si begal jengkel atine amarga wurung pambudidayane. Kanthi rasa jengkel bathok diuncalake tiba mengkurep wusanane dadi gunung aran gunung bathok. Dene segara sing wus meh rampung mau isine wedhi mila ingaran segara wedhi.
Salungane begal Rara Anteng kelakon dadi garwane Jaka Seger. Wiwit iku uga papan panggonane mau diarani Tengger, kang mujudake cekakan saka tembung Anteng lan Seger dijupung wandane sing mburi.


NASKAH UJIAN PRAKTIK
BAHASA JAWA
TAHUN PELAJARAN 2011/2012


Disusun Oleh :
Nama                    : LIA SULISTYANINGSIH
Kelas           : IX B
No. Ujian    : 03.21231.034


SMP PANCASILA 5 SLOGOHIMO
NASKAH UJIAN PRAKTIK
BAHASA INDONESIA
TAHUN PELAJARAN 2011/2012


Disusun Oleh :
Nama                    : LIA SULISTYANINGSIH
Kelas           : IX B
No. Ujian    : 03.21231.034


SMP PANCASILA 5 SLOGOHIMO